Drużyna

13 ciekawostek o pierwszym wicemistrzostwie

28.11.2021

28.11.2021

13 ciekawostek o pierwszym wicemistrzostwie

70 lat temu ŁKS wywalczył wicemistrzostwo Polski. Sukces ten przyćmiły dwa kolejne triumfy „Rycerzy Wiosny”, więc warto o nim przypomnieć, tym bardziej że łodzianie stanęli wtedy na drugim stopniu podium jako… beniaminek ekstraklasy.

Legenda drużyny „Rycerzy Wiosny” narodziła się w 1957 roku w Zabrzu, ale początki wielkiej drużyny trenera Władysława Króla sięgają co najmniej trzy lata wstecz. Dziś przypomnimy cenne srebro ełkaesiaków z 1954 roku za sprawą 13 ciekawostek. Czy wiesz, że…

  • ŁKS nazywany był wtedy oficjalnie Włókniarzem, bo jeszcze pod koniec lat 40. decyzją władz państwowych wszystkie kluby zostały przypisane do stowarzyszeń sportowych. ŁKS trafił do Zrzeszenia Sportu „Włókniarz”.
  • ŁKS w 1954 roku wrócił do piłkarskiej elity po roku gry na zapleczu ówczesnej pierwszej ligi. Właśnie w drugiej lidze do zespołu trenera Władysława Króla dołączyło kilku niechcianych w Legii Warszawa zawodników na czele z Leszkiem Jezierskim, Władysławem Soporkiem, Józefem Kokotem i Henrykiem Pilarskim.
  • Początek sezonu w wykonaniu ełkaesiaków nie był specjalnie udany, co nikogo nie dziwiło, bo zdaniem ekspertów łodzianie mieli pełnić rolę ligowego średniaka. W sześciu pierwszych kolejkach łodzianie wygrali tylko raz, zanotowali cztery remisy i ponieśli jedną porażkę.
  • W 1954 trybuny stadionu przy al. Unii 2 pękały w szwach, a frekwencja wahała się od piętnastu tysięcy do… trzydziestu pięciu tysięcy widzów na mecz.
W akcji Stanisław Baran
  • Momentem przełomowym okazało się wygrane 5:1 spotkanie z Ruchem (wtedy Unią) Chorzów, aktualnym wówczas mistrzem Polski. Ponoć kiedy na Śląsk dotarła sensacyjna wiadomość o wyniku rozegranych w Łodzi zawodów, część kibiców „niebieskich” uznała to za kiepski żart lub pomyłkę nierozgarniętego redaktora.


„Nie tracąc czasu ani energii, na zawiłe kombinacje z głębi pola, operował długimi passingami, szybko zdobywającymi teren i przy lada szansach na powodzenie strzelano. Łodzianie unikali także indywidualnych pojedynków. Między wszystkimi formacjami istniał ścisły kontakt a głównym kontrolerem jej spoistości był poprawiający się z meczu na mecz Jańczyk”

„Przegląd Sportowy” z 31.05.1954, s. 4.
  • W latach 50. polskie zespoły stosowały ustawienie wg systemu „WM” (w skrócie: 1-3-2-5). W 1954 roku w przypadku ŁKS-u zwykle wyglądało to tak: Szczurzyński (lub Kłaczek) – Stusio, Urban, BaranJańczyk, KoźmińskiJezierski, Pilarski, Kokot, Soporek, Kubocz.
Na zdjęciu Wiesław Jańczyk
  • Łodzianie stopniowo pięli się w ligowej tabeli, ba, na finiszu rozgrywek włączyli się nawet do walki o mistrzostwo Polski. Sytuację drużyny skomplikowała porażka z innym kandydatem do tytułu czyli Polonią (wtedy Ogniwem) Bytom, ale ŁKS do końca pozostał w grze o złoto.
  • Przed ostatnią kolejką sezonu szansę na tytuł zachowały aż cztery drużyny: Ruch Chorzów, Gwardia Warszawa, ŁKS oraz Polonia Bytom. Koniec końców bytomianie, łodzianie i chorzowianie zakończyli rozgrywki z identycznym dorobkiem punktowym, ale o sukcesie śląskiej drużyny zdecydował lepszy bilans bramkowy. ŁKS zdobył srebro.
„Przegląd Sportowy” z 29.11.1954
  • W 1954 roku ŁKS odniósł najwięcej w lidze zwycięstw na własnym boisku (8), ale i wraz z Cracovią (wtedy Ogniwem Kraków) najmniej na wyjazdach (tylko jeden wygrany mecz).
  • Władysław Soporek z 9 golami na koncie został czwartym najskuteczniejszych zawodnikiem ligi. Cztery lata później kapitan ŁKS zdobędzie koronę króla strzelców.
Atakuje Władysław Soporek
  • W 1954 roku na listę strzelców wpisało się siedmiu ełkaesiaków. Oprócz wspomnianego Władysława Soporka także Józef Kokot (7 goli), Henryk Pilarski i Joachim Kubocz (4 gole), Leszek Jezierski (2 gole) oraz Wiesław Jańczyk i Czesław Kozłowski (1 gol).
  • W barwach ŁKS-u wystąpiło w trakcie sezonu 18 zawodników. Najwięcej spotkań rozegrali Stanisław Baran, Józef Kokot, Władysław Soporek i Joachim Kubocz (20).
  • W 1954 roku do złota drużynie trenera Władysława Króla zabrakło kilku goli. Cztery lata później ełkaesiacy zdystansowali na finiszu rozgrywek… Polonię Bytom i sięgnęli po tytuł.

Tabela I ligi – 1954

  1. Polonia Bytom (Ogniwo)  – Mecze: 20 – Punkty: 24 – Bramki: 36-22
  2. ŁKS Łódź (Włókniarz)  – Mecze: 20 – Punkty: 24 – Bramki: 30-20
  3. Ruch Chorzów (Unia)  – Mecze: 20 – Punkty: 24 – Bramki: 24-18
  4. Gwardia Warszawa – Mecze: 20 – Punkty: 22 – Bramki: 24-26
  5. Lech Poznań (Kolejarz) – Mecze: 20 – Punkty: 21 – Bramki: 14-18
  6. Górnik Radlin – Mecze: 20 – Punkty: 20 – Bramki: 23-24
  7. Legia Warszawa (CWKS) – Mecze: 20 – Punkty: 19 – Bramki: 27-29
  8. Wisła Kraków (Gwardia) – Mecze: 20 – Punkty: 18 – Bramki: 19-20
  9. Polonia Bydgoszcz (Gwardia) – Mecze: 20 – Punkty: 16 – Bramki: 18-22
  10. AKS Wyzwolenie Chorzów (Budowlani) – Mecze: 20 – Punkty: 16- Bramki: 28-37
  11. Cracovia (Ogniwo Kraków) – Mecze: 20 – Punkty: 16 – Bramki: 21-28